ใต้แสงจันทร์สีเลือด: เรื่องราวของเอวาไลน์ เอวาไลน์ เด็กหญิงผมสีดำขลับ ดวงตาสีฟ้าสดใส ยืนนิ่งอยู่ท่ามกลางป่าทึบ แสงจันทร์สีเลือดสาดส่องลงมา อาบไล้ใบไม้และพื้นดินจนดูลี้ลับน่ากลัว สองร่างเล็ก ๆ ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ พวกมันมีรูปร่างคล้ายเด็ก แต่ใบหน้าบิดเบี้ยวน่ากลัว ดวงตาสีเหลืองจ้องมองเธอด้วยความโหดร้าย เอวาไลน์ไม่เคยกลัวอะไรมาก่อน แต่ตอนนี้ ขนลุกซู่ไปทั้งตัว หัวใจเต้นรัวจนแทบจะหลุดออกจากอก เสียงกรีดร้องของนกฮูกดังก้องไปทั่วป่า เหมือนเป็นการต้อนรับเธอสู่ดินแดนแห่งความมืดมิด เอวาไลน์พยายามถอยหลัง แต่ขาของเธอกลับหนักอึ้ง ราวกับถูกตรึงไว้กับพื้น สองร่างเล็ก ๆ ค่อย ๆ inched closer ทันใดนั้น เสียงหัวเราะอันน่าสยดสยองก็ดังก้องไปทั่วป่า หญิงชราผมขาวสยาย ใบหน้าซีดเผือดปรากฏตัวขึ้นจากเงามืด ดวงตาสีเขียวของเธอจ้องมองเอวาไลน์ด้วยความโหดเหี้ยม “เจ้ามาที่นี่ทำไม?” หญิงชราถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่า “ฉัน… ฉันแค่…” เอวาไลน์พยายามอธิบาย แต่คำพูดติดคอ “เจ้าหลงทางมาใช่ไหม?” หญิงชราหัวเราะคิกคัก “ที่นี่ไม่ใช่ที่สำหรับเด็กน้อยอย่างเจ้าหรอก ไปซะ!” หญิงชราโบกมือ สองร่างเล็ก ๆ ทันใดนั้นก็พุ่งเข้าหาเอวาไลน์ เธอกรีดร้องด้วยความหวาดกลัว ปิดตาแน่น รอคอยสิ่งที่เลวร้ายที่สุดที่จะเกิดขึ้น แต่แล้ว เสียงเพลงอันไพเราะก็ดังขึ้น แสงสว่างจ้าสาดส่องไปทั่วป่า […]
